martes, 19 de febreiro de 2013



                   ....


     O vento amainaba sobre
Nosos corpos,
O vaiven das persoas
Q erguían e baixaban pola escada
O gravado q esculpía o artista
O futuro q se volvía duro
Mais todo eran verbas
Rosaceas e de cores dos caraveis
Ou flores do toxo e luces de inverno
Ían preparando o camiño
Pra primaveira, o ropase mudabase….
     O amor entraba de cheo
Os lagartos tomaban o seu primeiro
Sol nas rochas dos muros
Da discordia,
Os días craresaban
E na noites eran mais cálidas
As flores empezaban a ser
Mulleres fermosas q insultaban
A ira dos profetas e súa deidade….
     As notas prosadicas q
A mirarlle sobre o papel
Descubrimos amores nosos
En doces paixóns
Q emerxen no mais
Emblemático deste
Cadro q é todo amor
Corazóns so amores.